Ogrodzenie drewniane

Podstawowymi elementami ogrodzenia drewnianego są: słupki, rygle i wypełnienie w postaci sztachet, desek i żerdzi. Elementy te powinny być z drewna zdrowego, obrobionego na gładko i zabezpieczone przed wilgocią, a wszelkie połączenia wykonane starannie i szczelnie dopasowane do siebie. Ogrodzenie to może mieć słupki drewniane (okrągłe lub kwadratowe), murowane, żelbetowe, a nawet metalowe. Słupki drewniane mogą być wkopane w ziemię bezpośrednio albo osadzone na bloczkach betonowych lub murowanych. Budowę ogrodzenia całkowicie drewnianego rozpoczyna się od wytyczenia linii, wzdłuż której ustawione zostaną słupki. Czynności związane z ustawianiem słupków są podobne jak przy ogrodzeniu siatkowym.

Słupki osadzone bezpośrednio w ziemi najszybciej ulegają gniciu w miejscu stykania się drewna z powierzchnią gruntu. Aby zapobiec temu, konieczne jest zaimpregnowanie miejsca styku środkiem przeciwgnil- nym. Można również lekko je nadwęglić (przez opalenie). Do wkopanych słupków mocuje się rygle, osadzając je w gniazdach posmarowanych środkiem impregnacyjnym. Głębokość gniazd - szczególnie dolnych - nie powinna przekraczać 20% grubości słupka. Rygle w gniazdach powinny być osadzone możliwie szczelnie i przybite dwoma gwoździami, odpowiednio długimi. Jeśli trafią się rygle krzywe, wygięcie należy kierować do góry, nigdy w dół lub w bok. Wygięcie umieszczone w bok szpeci ogrodzenie, kierowane w dół może powodować ugięcie przęsła.

Ogrodzenie ze słupkami żelbetowymi różni się od drewnianego jedynie mocowaniem rygli. Rygle do tego rodzaju słupków mogą być mocowane za pomocą odcinków płaskownika osadzonego w słupku w czasie formowania albo śrubami przetykanymi przez o- twory uprzednio wyrobione. W przypadku wykorzystania słupków żelbetowych nie mających miejsc do mocowania rygli stosuje się obejmy z płaskownika. Rygle w miejscach stykania się z betonem i metalem należy zabezpieczyć przed butwieniem przez posmarowanie środkiem impregnacyjnym, a następnie lepikiem asfaltowym na zimno lub smołowym oraz podłożyć pasek papy bitumicznej.

Ogrodzenie drewniane sztachetowe ze słupkami murowanymi z cegły lub z kamieni wykonuje się przeważnie na fundamencie z cokołem. Rygle mocuje się do słupków murowanych za pomocą odcinków płaskownika lub uchwytów osadzonych w czasie murowania .

    Innym rozwiązaniem ogrodzenia jest zastosowanie tzw. kleszczy, które utrudniają oderwanie sztachet. W tym przypadku zamiast rygli z krawędziaków stosuje się listwy (kleszcze) wykonane z deski grubości 30-32 mm i szerokości 10-12 cm, między którymi umieszcza się sztachety. Górę przęsła przykrywa się listwą grubości 32 mm i takiej szerokości, aby brzegi wystawały 1-2 cm poza krawędzie kleszczy.

    Oprócz powszechnie stosowanych ogrodzeń drewnianych sztachetowych i z desek można wykonać innego rodzaju ogrodzenia, np. plecione z desz- czułek, tyczek, żerdzi itp. Ogrodzenie plecione z deszczułek jest rozwiązaniem bardziej dekoracyjnym niż zabezpieczającym działkę. Przedstawione na rysunku 4-42 ogrodzenie składa się ze słupków drewnianych, między którymi umieszczono blaty. Blaty ogrodzenia wykonuje się z deszczułek poziomych i pionowych (grubość 10-15 mm i szerokość 8-12 cm) splecionych ze sobą i ujętych w obramowanie z listew grubości 20-25 mm i szerokości 8-10 cm. Górę blatów przykrywa się listwą zrobioną z deski grubości 25 mm i takiej szerokości, żeby brzegi wystawały poza krawędzie obramowania po 1-2 cm.

    Montaż tego typu ogrodzenia rozpoczyna się od wkopania pierwszego słupka na stałe (może to być bramowy lub narożny) i dostawienia do niego blatu ustawionego na odpowiednio wysokich podkładkach (10-15 cm). Tak ustawiony blat mocuje się do słupka gwoździami, wbijając skośnie po trzy z każdej strony. Dalszą czynnością jest ustawienie następnego słupka w dołku, dociśnięcie go do blatu i połączenie z nim na stałe za pomocą gwoździ.

    Ogrodzenie pokazane wykonuje się z deszczułek grubości 10-15 mm i szerokości 10-12 cm albo z tyczek młodych drzew, a nawet gałęzi świerkowych. Grubsze tyczki i gałęzie mogą być przepołowione wzdłuż. Desz- czułki i tyczki przeplata się między trzema lub czterema ryglami umocowanymi do słupków drewnianych.

    Ogrodzenie z tyczek, systemu "rabatka" , różni się od poprzedniego tym, że tyczki są mocowane nie do rygli, lecz do linki stalowej lub drutu (fi 4-5 mm) za pomocą skobelków wbijanych nieco skośnie, z niedużym zagłębieniem w drewno. Najlepszym materiałem na tego rodzaju ogrodzenia są tyczki z młodych drzew iglastych, gdyż są odporne na czynniki atmosferyczne. Tak połączone tyczki tworzą matę, którą można napinać podobnie jak siatkę na słupkach drewnianych i innych. Ogrodzenie takie można stawiać na stałe lub czasowo, ponieważ daje się łatwo demontować i przenosić na inne miejsce bez większych strat.

Ogrodzenie z bali stosuje się często na działkach rekreacyjnych jako element ozdobny, oddzielający kwietniki i rabaty od pozostałej części działki. Ze względu na konstrukcję ogrodzenie dzielimy na zwykłe i łamane. Bale w ogrodzeniu zwykłym układa się na zakład, odpowiadający dwom szerokościom danego bala, i wzmacnia prętami stalowymi o średnicy 10-15 mm, zakończonymi śrubą. Pręty te nie tylko łączą bale ze sobą, lecz spełniają funkcję kotew zabezpieczających ogrodzenie przed przewracaniem się i dlatego konieczne jest osadzenie ich w bloczkach betonowych, podobnie jak słupków stalowych . Bale w ogrodzeniu łamanym rozdziela się przekładkami o długości co najmniej dwóch szerokości bala. Łączenie bali z przekładkami i zabezpieczenie ogrodzenia przed przewróceniem się jest identyczne jak przy ogrodzeniu prostym. Połączenia między balami i przekładkami powinny być szczelne i posmarowane gęstą farbą olejną zabezpieczającą (tutaj więcej o impregnacji ogrodzenia drewnianego) przed przenikaniem wilgoci i butwieniem drewna oraz rdzewieniem prętów.

Ogrodzenie z żerdzi może być efektowne, jeśli wykonamy je starannie i dostosujemy do charakteru otoczenia: domu, zagrody, działki rekreacyjnej itp. Żerdzie można mocować do słupków w pewnej odległości (po dwie lub trzy) lub obok siebie . Inną formą wykorzystania żerdzi jest ogrodzenie palisadowe. Wykonujemy je z żerdzi pociętych na kołki odpowiednio długie, wbijamy w ziemię obok siebie lub w pewnych odstępach. Górne końce kołków mogą być zakończone na ostro lub ścięte skośnie. Całe ogrodzenie można wyrównać albo nadać mu linię falistą

Poprzedni rozdział
«Ogrodzenia wysokie

Czytaj więcej:

Sztachety, Impregnacja ogrodzenia drewnianego,

Następny rozdział
Ogrodzenie drewniane»